Collega`s,
Laat ik beginnen bij waar we hier te gast zijn.
De Vesting Naarden.
Want dit is niet zomaar een locatie.
Het is een prachtige locatie.
En vooral ook een treffende locatie voor alle ontwikkelingen in de journalistiek.
Toen ik hier ooit voor het eerst kwam, in de jaren tachtig als jonge regioverslaggever, vond ik het imposant.
En dat is eigenlijk nog wel zo:
- Metersdikke muren.
- Doordacht in opzet en uitvoering
- Met een hechte gemeenschap die staat voor het behoud en de betekenis van waar ze in leeft
Naarden is na de 80-jarige Oorlog en plundering door de Spanjaarden in 1572 als vesting herbouwd volgens de ideeën van Simon Stevin, geënt op wat heette: het Oud Italiaanse stelsel:
- Kleine bolwerken
- Een enkele gracht
In 1673 wist stadhouder Willem III na een beleg en stormaanval Naarden te ontzetten en de Fransen met hun zonnekoning te verdrijven. Dat jullie het onthouden en ik citeer hier het Vestingmuseum dus het klopt.
Vanmiddag gaan jullie er meer van zien. In de eeuwen daarna werd met allerlei aanpassingen gecreëerd waar we nu zijn: In een imposant historisch bouwwerk.
Tamelijk onverwoestbaar, al moet je het wel voortdurend onderhouden en daar waar nodig moderniseren. Zonder de fundamenten te verwaarlozen.
Een treffende analogie met de journalistiek, zou ik zeggen.
En op deze historische plek zijn we te gast bij een van de allergrootste successen in de Nederlandse journalistiek.
Bij Linda. En let op:
Altijd in kapitalen met een punt erachter want trots en zelfbewust. LINDA!!
- Linda is het 1e personality magazine in Nederland met elke maand een spraakmakend groot interview en taboedoorbrekende verhalen.
Zegt uitgeverij Sanoma zelf, maar ze hebben wel een punt.
Met een oplage van rond de 240.000 mag je trots zijn en dat geldt zeker ook voor vernieuwingen als Lindanieuws.
Lindanieuws (ik citeer weer):
- Selecteert uit het enorme nieuwsaanbod relevante actualiteiten voor leuke vrouwen, een mix van hard en zacht nieuws
Maar er is meer:
- digitaal
- app
- nieuwsbrief
- video
- social media.
- En nu ook LINDA. lijnt !
2016, collega`s, was het jaar van grote historische gebeurtenissen die als je goed keek al een hele poos aardig dicht aan de oppervlakte lagen.
Maar die we, de journalistiek, in veel gevallen toch maar moeilijk voorstelbaar vonden.
Laat ik ze nog even in herinnering roepen.
- Het Oekraïne referendum, waar we ons met z`n allen in lieten framen…
- De Brexit; het koesteren van de splendid isolation
- En het absoluut hoogtepunt natuurlijk: Trump als president:
- Het symbool van de onmacht van de bestaande macht
- Van andere waarheden en alternatieve feiten
- Van nieuwe verhoudingen en nieuwe communicatie
- Soms nog minder communicatie dan de coole foto`s van zijn voorganger…
- Maar soms juist het tegenovergestelde als hij zelf journalisten op hun 06 belt om uit te leggen dat het niet aan hem ligt
2016 was ook het jaar van nepnieuws.
Althans zo gingen we het noemen want propaganda, list en bedrog in communicatie zijn van alle tijden.
Maar nu waren er plotseling doelbewust gefabriceerde berichten, die moeiteloos worden verspreid, met dank aan Facebook en Twitter:
Om…
- Te ontwrichten
- Te beïnvloeden
- Voor het eigen belang op te komen
- Geld aan te verdienen
- Of om alleen maar te pesten
Even leek nepnieuws ons grootste problemen geworden, maar dat bleek in zichzelf nepnieuws.
Alternatieve feiten is veel meer het actuele journalistieke issue geworden:
- Zeker niet alleen Trump of de fake berichten over de MH17
- Of de verzinsels van Russische staatsmedia en alle propaganda over en rond en door Syrië en Islamitische staat
- Maar vooral ook alternatieve feiten door iedereen die andere werkelijkheden wil creëren en daarbij over grenzen gaat, die er altijd leken te zijn geweest
- CPB, FBI, CIA, CBS, tja och feiten, statistieken…
- Het zijn maar irritante pluisjes op grootse maatschappelijke idealen. Die veeg je weg, ontken, manipuleer en vertrap je als het uitkomt
In Trumps wereld is alles gepolitiseerd:
- Van een statistiek die hem niet uitkomt tot een CIA-directeur die gewoon zijn werk doet
- Trump was een kandidaat die liegt en bedriegt
- Die feiten verzint waar je bij staat
- Zichzelf voortdurend tegenspreekt
- Vandaag is vergeten wat hij gisteren zei
- Morgen roept wat overmorgen al weer onzin is
- Clinton om een mailserver achter de tralies wil, maar Putin beschermt als hacker
- Die gerenommeerde instituten verdacht maakt
- De rechterlijke macht wegzet en iedereen opzij schuift, die hem in de weg loopt
- Inclusief de journalistiek, door ons te criminaliseren als vijanden van het volk
- Trump met zijn tweets die wij als journalisten pleegden letterlijk te nemen maar niet serieus
- Terwijl zijn kiezers dat juist andersom deden…
- Trump die zelfs zijn verkiezingsbeloften probeert uit te voeren !
Verwarrende tijden collega`s, u zegt het….
Ik was vorig jaar op de republikeinse conventie in Cleveland en zag hoe gemakkelijk de 20.000 man in de zaal kon worden opgezweept richting Hillary Clinton.
Lock her up, lock her up!
Later, terug in Nederland, sprak ik een jonge, zeer talentvolle, verslaggever die in Ohio, in de rustbelt, een prachtig, ontroerend portret van een werkloze staalarbeider had gemaakt.
Deze staalarbeider had met tranen in zijn ogen (starend naar de restanten van een oude, nu volledig vervallen, fabriek) uitgelegd, dat hij op Trump zou gaan stemmen.
Want misschien zou dat iets terugbrengen van de glory days van weleer.
Wat moet ik anders, zag je die staalarbeider denken….
Die jonge verslaggever snapte dat gevoel wel.
Maar het ging verder.
De emotie van die staalarbeider tastte ook zijn eigen wereldbeeld aan.
Dat toch altijd zo helder leek te zijn.
Deze jonge collega mailde me, dat hij tot zijn stomme verbazing had vastgesteld, dat hij eigenlijk wel begreep wat Trump wilde.
En dat het inderdaad misschien wel tijd was geworden voor fundamentele veranderingen…
In verwarring had hij het vliegtuig terug naar Nederland gepakt…
Ik las een inktzwart betoog van Francis Fukuyama, de Amerikaanse socioloog en politicoloog.
Hij schreef:
- De (Amerikaanse) verkiezingscampagne heeft : De Amerikaanse verkiezingscampagne heeft de weg vrij gemaakt voor een algeheel geloof dat alles is gecorrumpeerd of gepolitiseerd
- Het leidt tot een doodlopende weg van algeheel wantrouwen
- Geen enkele democratie zal een gebrek aan geloof in neutrale instituties overleven
- In plaats daarvan zal partijdige, politieke strijd alle aspecten van het leven gaan doordringen
Een tamelijk beangstigend beeld vond ik het eerlijk gezegd.
Van het politiseren van alles en iedereen is in Nederland minder sprake, is mijn gevoel.
Maar het is er wel meer dan vroeger.
RTL Nieuws had een interview met de broer van Geert Wilders.
Kan je over twisten maar los daarvan:
Reden voor Wilders de gewaardeerde collega`s weg te zetten als ongelooflijk laaghartig tuig.
Ongelooflijk laaghartig tuig…
Harm Taselaar herinnerde mij aan een uitspraak van Michele Obama toen ik me hier over opwond:
When they go low, we go high! Ik hoop dat hij gelijk heeft dat dat werkt.
De volgende stap is dat de journalistiek ook in Nederland wordt weggezet als vijanden van het volk, ging er door mij heen.
Zo ver is het gelukkig niet gekomen, maar het buiten de deur houden van de journalistiek, als het zo uitkomt, is in de aanloop naar 15 maart ook hier steeds populairder geworden.
De Tweede Kamerverkiezingen leverde een ongekende versplintering op.
Zegevierde hier de democratie of heeft de filterbubble zich definitief gevestigd?
Jeroen Smit en Thomas Boeschoten van de Urechtse Data School gaan ons straks in elk geval vertellen dat de campagne vooral leert, dat er werk aan de winkel is voor de journalistiek.
2016 was ook het jaar waarin de functie van de journalistiek verder onder druk kwam te staan door de digitale revolutie.
- Apple
- Amazon
- Microsoft
- En natuurlijk Facebook
De New York Times noemde ze: The frightful five.
Facebook is steeds belangrijker voor een breed, nieuw en jonger bereik. Facebook live, het groeit als kool.
Velen van ons proberen op die rijdende trein te springen, vaak wel piekerend hoe we er geld mee kunnen verdienen.
Evenzeer is Facebook het vervoermiddel van iedereen die de journalistiek maar wat graag wil overslaan.
En ondertussen probeert Facebook ons, de journalistiek, te verleiden met:
- Ja met wat eigenlijk…?
- Het bestrijden van nepnieuws of het exporteren van zijn eigen problemen…?
Wat gebeurde er nog meer in ons mooie vak in 2016?
- TMG zoekt nog steeds een nieuwe toekomst. Het gesteggel tussen de aandeelhouders helpt de journalistiek vooralsnog niet erg vooruit
- Papieren oplagen staan nog steeds onder druk maar digitaal is er vrijwel overal groei
- De regionale omroepen zoeken op sommige plekken in het land in kleinere combinaties naar een nieuwe weg
- L1 en de Limburger gingen wat betreft het digitale nieuwsplatform 1Limburg uit elkaar.
- Dat vond ik wel erg jammer. Het zal zijn redenen hebben, maar ondertussen is een van de meest opvallende samenwerkingen van privaat en publiek in de regio ter ziele
- Steeds meer tijdschriften begonnen met e-commerce
- De populairste magazine merken op social media zijn nog steeds Voetbal International, LINDA en ELLE.
- Het Financieele Dagblad, Elsevier, het AD en Vice stopten met de mogelijkheid om te reageren en onderling te discussiëren, nadat all over the world andere dat al deden, of er niet eens aan zijn begonnen……..
- Het is niet meer te doen…
- Ook opvallend trouwens: Blendle verloor met NRC een belangrijke klant.
Met de werkgelegenheid in de journalistiek gaat het nog steeds niet optimaal.
Zie bijvoorbeeld de aankondigingen van reorganisaties bij de Persgroep en TMG.
Ik las in de Metro een stukje over de slechtste banen van 2016 waarbij is gekeken naar werkomgeving, inkomen, vooruitzicht en stress:
- Op 4: De DJ
- Op 3: De nieuwslezer
- Op 2: De houthakker
- En op 1, jawel, : De journalist !!
Het lijkt me een onzinlijstje want dj`s en inkomen…
Maar onmiskenbaar is natuurlijk wel dat ons vak weinig aanzien kent en dat dat ook al zo was, voordat sommige politici ons verdacht begonnen te maken.
Niveau taxichauffeur zal ik maar zeggen.
En dat de werkgelegenheid in de journalistiek al jaren onder druk staat, is oud nieuws.
Was het maar nepnieuws.
2016 was opnieuw een jaar waarin het lang niet altijd goed en vaak schokkend slecht ging met de persvrijheid:
We hebben het er eigenlijk veel te weinig over:
- Turkije met zijn staatsgreep
- de aanslagen en zuiveringen van ongekende omvang
- het lamleggen van de journalistiek
- NOS content is er al maanden off limits
- Mexico, als je over de drugsmaffia schrijft
- Landen als Rusland, China, Syrië en Saoedi Arabië natuurlijk
- België waar een journalist als verdachte werd verhoord na een publicatie over veiligheid op metro stations
- Duitsland waar volgens een nieuwe wet een journalist in de gaten gehouden mag worden als autoriteiten menen dat ie met gevoelige informatie bezig is
- Nederland waar de overheid eist dat je je eerst bij een loket meldt als je naar een gebied wilt, dat de dienstdoende minister misschien wat minder goed uitkomt
- Nederland in de discussie over bronbescherming en de bevoegdheden van veiligheidsdiensten om de journalistiek of onze bronnen aan te pakken, als het ze uitkomt
En vooral ook:
- Bijna 100 journalisten kwamen vorig jaar om het leven bij de uitoefening van hun vak.
- Bijna 100, das twee keer deze zaal…
Met ons Genootschap zelf gaat het ondertussen best goed.
- Ons ledental ging vorig jaar van 94 naar 102 en nu is het precies 100
We slagen er steeds beter in om wat ons te verbreden.
- Dat is zichtbaar in de samenstelling van het bestuur
- In dat we hier vandaag te gast zijn bij een van de meest succesvolle tijdschriften in Nederland
- En eigenlijk ook wel in de activiteiten die we ontplooien, al zeg ik het zelf
In 2016:
- Hadden we onze jaardag bij de collega`s van het AD in Rotterdam
- Discussieerden we (min of meer) met Geert Wilders
- Waren we (met introducees!) te gast bij de Volkskrant voor een interessant verhaal van het Reuters Institute over alle digitale ontwikkelingen
- Speelden we een belangrijke rol in het tegenhouden van het onzalige plan van het inmiddels afgeserveerde kamerlid Ton Elias en zijn compaan Sander Dekker om via de NPO-ombudsman de journalistieke onafhankelijkheid bij de publieke omroep aan te tasten
- (Dank daar nog voor collega`s)
- En kwamen we in het geweer tegen sleepnetten en het aantasten van bronbescherming door over-ijverige veiligheidsdiensten
Collega`s,
- Nederland is welvarender dan ooit.
- We zijn beter opgeleid dan ooit.
- We zijn gezonder dan ooit.
- De pensioenen zijn beter dan ooit
- We worden ouder dan ooit.
- Maar toch…
De vraag is wat de journalistiek hier allemaal mee moet?
Net aangetreden als hoofdredacteur zei ik in 2011 wat provocerend: feiten bestaan niet.
Ok, misschien was het één van de grootste fouten in mijn journalistieke bestaan, (jeugdige overmoed) maar wat daarna gebeurde, geeft wel enig inzicht in journalistieke (en menselijke) mechanismen.
Het was in een betoogje, dat het voor een generieke nieuwsrubriek soms lastig kan zijn om recht te doen aan alle genuanceerde vorderingen van de wetenschap…
Ik bedoelde met feiten bestaan niet enige relativering aan te brengen
Want op ontdekkingen volgen soms nieuwe ontdekkingen maar vooral: percepties en definities wordt nogal eens bepaald door eigen voorkeuren, identiteit, cultuur, angsten en vooroordelen.
Best belangrijk voor een journalist om bij stil te staan lijkt me en dat moeten we vaker doen.
Juist nu.
Maar de lawine die ik over me heen kreeg, vanuit de journalistiek zelf vooral….
En ik lees nog steeds citaten van mezelf als dat ik zou hebben gezegd: ,,Wetenschap is ook maar een mening“.
Maar wie van al die geachte collega`s nam de moeite om mij eens te bellen en zich echt te verdiepen wat ik wilde zeggen?
Vrijwel niemand.
Zeker, wij bij de NOS en ik zijn er journalistiek scherper en beter van geworden en dat was dus op dit punt ook nodig. Nog dank daarvoor.
Maar het illustreert ook een mechanisme dat de journalistiek niet versterkt maar eerder verzwakt.
Wat helpt het de samenleving verder om niet wezenlijk geïnteresseerd te zijn in wat iemand anders vertelt, beleeft, hoopt of probeert?
Nog een dichtbij huis voorbeeld.
Weten jullie nog, dat gedoe over dat eindejaars-spotje van de NPO?
Dat kerst zogenaamd was afgeschaft.
De Volkskrant zocht uit hoe het was gegaan:
- Een VK-columnist had zonder enige onderbouwing of iets na te vragen geschreven dat de NPO waarschijnlijk had bedacht dat niet iedereen kerst viert en daarom kerst in dat spotje vervangen door december
- Of die veronderstelling waar was, was niet echt relevant, want als columnist mag je de grootste mogelijke onzin opschrijven, begrijp ik
- Hoe dan ook, op internet was het een paar uur later een feit
- De Mediacourant en Geen stijl maakten er onmiddellijk van: NPO schaft kerst af
- Nergens op gebaseerd maar daar gaat het ze natuurlijk ook niet om
- En Kerst-gate was geboren.
Want vervolgens ging het los en begon half journalistiek Nederland aan de NPO commentaar te vragen. Hoe het nog toch kwam dat …
Ik las over de trend naar politieke correctheid rond het kerstfeest.
Elke onderbouwing voor dat frame ontbrak.
Bij mij kwam die trend niet door de straat; bij jullie wel ?
Ik heb zelfs onze minister-president met droge ogen horen verklaren, dat het toch niet zo kon zijn dat de NPO kerst geen plek meer geeft…
In de Kamer-campagne deed hij dat trucje nog een keer.
- Kom op Mark, doe eens normaal.
- Maar ook: kom op journalistiek: laat je niet zo gebruiken!
Ok nog 1 dan: Tijdens de kamercampagne was dit ook.
Hij valt in de categorie: je heb t feiten, alternatieve feiten en journalisten die gemakzuchtig Twitter overschrijven:
- Het gaat over Nieuwsuur
- Nieuwsuur besloot Rutte niet naar de aardbevingen in Groningen te vragen.
- Dat was een doodnormale redactionele keuze, omdat Pauw en Jinek dat een paar dagen eerder al precies zo hadden gedaan.
- Maar Freek de Jonge en de rest van actievoerend Groningen verspreidden onmiddellijk het frame dat Nieuwsuur Rutte wilde helpen
- Ook in dit geval werd er massaal over bericht, want ja Freek de Jonge zegt het, dus…..
Het resultaat was:
- Een onzin bericht is verspreid
- De lobby van actievoerend Groningen kritiekloos gefaciliteerd
- En Nieuwsuur en de journalistiek beschadigd, want er blijft toch altijd iets van hangen…
- Tegenwoordig zeggen we: ja maar het staat op de sociale media en we hebben Joost Oranje toch commentaar gevraagd
- Vroeger zeiden we: we checken eerst de feiten en als het onjuist is… weg ermee!
Wat ik wil zeggen:
Het zou geen kwaad kunnen als de journalistiek zich juist nu nog wat vaker afvraagt wat het effect is van zijn eigen doen en laten, zijn eigen gewoonten.
- Het aanzien van ons vak is tot historische diepten gedaald, terwijl ons maatschappelijk belang groter is dan ooit
- Dat maakt het eens te meer onze plicht ons af te vragen hoe we die maatschappelijke verantwoordelijkheid vormgeven
- Hoe we onze positie versterken
Niet door elk frame of verzinsel van elke idioot op internet, dat alleen maar wordt opgeschreven (uit eigen belang, om te kwetsen of geld te verdienen) onmiddellijk achterna te lopen en er een bericht van te maken.
Laten we afspreken te stoppen met het onmiddellijk tot nieuws verheffen van al die geconstrueerde bagger en insinuaties.
De vraag blijft natuurlijk: wat dan wel te doen in deze barre tijden?
Ik persoonlijk herken veel in een collega die rond kerst schreef:
- Een goed 2017, vooral in de hoop dat angst en boosheid weer een beetje plaatsmaken voor begrip en verbondenheid! Ok?!
Volgens mediaprofessor Piet Bakker is de sterke opkomst van de mobiele telefoon de reden voor het nieuwe medialandschap.
En passen niet alle uitgevers zich even snel aan.
Maar dat hoeft ook niet, zegt hij.
Er blijft een grote groep (vooral oudere) mediaconsumenten vasthouden aan oude patronen.
En de zoektocht naar succesvolle verdienmodellen voor online is nog lang niet afgesloten, voegt hij er aan toe.
Laten we vooral ons werk blijven doen en niet wanhopen, was zijn boodschap.
Dat lijkt me een verstandig advies.
Peter Vandermeersch schreef eind december: 2017 heeft goede, grondige en genuanceerde journalistiek nodig.
Niemand tegen neem ik aan.
Gert Jaap Hoekman hield zijn redactie in februari voor dat NU.nl het voortaan hardop gaat zeggen als iemand als Trump feitelijke onwaarheden verkondigt.
Niet impliciet maar expliciet.
Geheel mee eens.
Graag.
Als ie ook maar expliciet benoemt als Rutte of Pechtold liegen.
Daar hebben we pas echt wat aan in de Nederlandse journalistiek.
Van de samenleving en dus ook van de politiek mag ondertussen worden verwacht dat ze de journalistiek steunt.
Elke dag weer en elke dag op talloos veel manieren.
Van ceo`s die zich niet verschuilen achter vage woordvoerders en nietszeggende persberichten maar die benaderbaar en aanspreekbaar zijn.
Tot politici die opkomen voor de journalistiek en de waarde die de journalistiek voor de democratie heeft.
Want zonder een krachtige journalistiek is er geen pluriforme democratie.
Arendo Joustra zei onlangs: de journalistiek moet soeverein zijn werk blijven doen.
Zeker, kijk maar naar de revival van in elk geval een deel van de Amerikaanse journalistiek. Met dank aan Trump.
Maar ik wil graag proberen het nog wat concreter te maken want met soeverein je werk blijven doen alleen, gaan je oplage, kijkcijfers of geloofwaardigheid niet omhoog:
Dus ik zeg:
- Vergroot je stroom van overtuigende informatie, investeer daar nog meer in
- Ga door met al die reportages over wat mensen beweegt en bezighoudt
- Vooral online zijn daar al steeds meer prachtige voorbeelden van zoals de lieve premier stukken van RTL en die talloze portretten in de kranten en tijdschriften
- Vertel veel meer verhalen met meerdere invalshoeken
- Dus niet alleen droge feiten, want die feiten bereiken maar een deel van je publiek
- Gebruik die sociale media om je publiek beter te bereiken en uit te leggen waar je voor staat
- Maar laat je niet intimideren of verleiden door die irritante internettrollen en de vreselijke framers
- Niet heel veel en niet een beetje
- Eerst maar eens de feiten checken
- Neem even de tijd
- Wees trots op jezelf, je product en onze beroepsgroep
- Experimenteer veel meer dan je nu doet
En vooral ook: verdiep je in je eigen vooroordelen en beperkingen.
Janet Vaessen van Women Inc schreef begin dit jaar in De Volkskrant:
- Het wordt tijd dat mediamakers naast hoor en wederhoor en het checken op feiten ook het controleren op onbewuste vooroordelen – noem het een ‘bias-check’ – tot een cruciaal onderdeel van de journalistieke gereedschapskist maken.
- Daar zal ook een mentaliteitsverandering in de beroepsgroep voor nodig zijn, zei ze erbij.
Ik vond dat wel een goed voorstel, passend bij deze tijd, versterkend voor de journalistiek.
Opvallend trouwens dat niemand van ons erop reageerde.
- Dus als iemand Frits van Exter tegenkomt, (hij is er vanavond) even vragen of hij de Leidraad van de Raad voor de Journalistiek op dit punt wil aanpassen.
- En laten we een open discussie over dit voorstel voeren, en de gedachten erachter.
Op de bonnetjes affaire die Nieuwsuur bloot legde, moeten we allemaal trots zijn.
Net zoals op Tegelwinnaars als De Twentse Courant en Tubantia over FC Twente of Klaas van Dijken met zijn repo over Dafur.
Maar net zo belangrijk is nu dat we nog wat vaker naar onszelf kijken:
- Ik wil het graag herhalen: Kijk nog kritischer naar je eigen mechanismen en vraag je af wat je daaraan kunt verbeteren
- Zet de luiken verder open
- Werk concreet aan meer diversiteit op je redactie
- En wat zijn de unknown unknown in jouw biotoop?
Het is hartstikke gemakkelijk om steeds weer te constateren dat Trump onzin verkoopt, maar het is niet genoeg.
Collega`s,
Ik sprak over de vesting Naarden
- Metersdikke muren.
- Doordacht in opzet en uitvoering
- Met een hechte gemeenschap die staat voor het behoud en de betekenis van waar ze in leeft.
De journalistiek en de democratie:
- Gedijen bij een aantal traditionele waarden
- Bij een aantal onverwoestbare fundamenten
Maar moet immer, zoals LINDA doet, met hoofdletters !! blijven werken aan vernieuwing en zelfreflectie.
Juist nu.
- Met durf en oorspronkelijkheid
- Met het vermogen werkelijk open te staan voor andere en nieuwe inzichten, benaderingen en ideeën
Ik wens jullie een buitengewoon, genoeglijke en inspirerende jaardag!
Het Gouden Pennetje
De prijs werd in 1984 door het NGvH ingesteld ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Genootschap. In 2001 werd naast de Gouden Pen voor het eerst de Gouden Tape uitgereikt om televisiemakers en de traditionele schrijvende pers naast elkaar in het zonnetje te kunnen zetten. De rol van deze onderscheidingen werd in 2007 overgenomen door De Tegel.
De winaars van het Gouden Pennetje
• 2005: Bor Beekman
• 2004: Kustaw Bessems en Joris van Casteren
• 2003: Raoul du Pré
• 2002: Bas Kock • 2001: Joris Luyendijk • 2000: Marcel van Engelen • 1999: Rinskje Koelewijn • 1998: Wendelmoet Boersema • 1997: Sander Pleij en Joeri Boom • 1996: Margriet Oostveen • 1995: Marije Vlaskam • 1994: René van der Lee • 1993: Gerbert van Loenen • 1992: Caroline de Gruyter • 1991: Hans Nijenhuis • 1990: Stieven Ramdharie • 1989: Emilie Escher • 1988: Henk Blanken • 1987: Leonoor Meijer • 1986: Hetty Nietsch en Jolan Douwes • 1985: Arendo Joustra • 1984: Frénk van der Linden. De winnaars van de Gouden Tape • 2005: Geertjan Lassche • 2004: Winfried Baijens • 2003: Melliena Beckmann • 2002: Martine Tromp • 2001: Jeroen Wetzels
Het Gouden Pennetje De prijs werd in 1984 door het NGvH ingesteld ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Genootschap. In 2001 werd naast de Gouden Pen voor het eerst de Gouden Tape uitgereikt om televisiemakers en de traditionele schrijvende pers naast elkaar in het zonnetje te kunnen zetten. De rol van deze onderscheidingen werd in 2007 overgenomen door De Tegel. De winaars van het Gouden Pennetje • 2005: Bor Beekman • 2004: Kustaw Bessems en Joris van Casteren • 2003: Raoul du Pré • 2002: Bas Kock • 2001: Joris Luyendijk • 2000: Marcel van Engelen • 1999: Rinskje Koelewijn • 1998: Wendelmoet Boersema • 1997: Sander Pleij en Joeri Boom • 1996: Margriet Oostveen • 1995: Marije Vlaskam • 1994: René van der Lee • 1993: Gerbert van Loenen • 1992: Caroline de Gruyter • 1991: Hans Nijenhuis • 1990: Stieven Ramdharie • 1989: Emilie Escher • 1988: Henk Blanken • 1987: Leonoor Meijer • 1986: Hetty Nietsch en Jolan Douwes • 1985: Arendo Joustra • 1984: Frénk van der Linden. De winnaars van de Gouden Tape • 2005: Geertjan Lassche • 2004: Winfried Baijens • 2003: Melliena Beckmann • 2002: Martine Tromp • 2001: Jeroen Wetzels